تفاوت سرمایه گذاری فعال و غیر فعال، به نحوه عملکرد فعال یا منفعل اشخاص در سرمایه گذاری مربوط می‌شود. در سرمایه گذاری فعال (Active Investing)، شخص سعی می‌کند از یک استراتژی فعال استفاده کرده و با انجام معاملات مختلف، بیشترین بازدهی ممکن را از نوسانات بازار به دست بیاورد در حالی در سرمایه گذاری غیر فعال (Passive Investing) شخص، سرمایه گذاری را با هدف کسب بازدهی در بازه بلندمدت انجام داده و خود را درگیر فعالیت زیاد در بازار نمی‌کند.
در ادامه به شرح این دو نوع سرمایه گذاری، ذکر مثالها و مزایا و معایب هر دو نوع خواهیم پرداخت.
سرمایه گذاری فعال (Active Investing)، همان طور که از نام آن مشخص است به رویکردی عملی در سرمایه گذاری اشاره دارد. در این روش، شخص بایستی در مقام مدیر پرتفوی شخصی و با دانش و تخصص کافی، زمان دقیق ورود به انواع بازارهای مالی یا خروج از آنها را شناسایی کند.
در این قسمت با ذکر یک مثال، مفهوم سرمایه گذاری فعال را به طور کامل شرح خواهیم داد.
اگر به جای خرید سکه بهار آزادی و نگهداری آن به مدت 5 یا 10 سال، سعی کنید از نوسانات سکه طلا استفاده کنید، یک سرمایه گذاری فعال انجام داده‌اید. در این مورد می‌توانید هنگامی که قیمت سکه یا حباب آن به کفهای قیمتی می‌رسد، دست به خرید سکه بزنید. از طرف دیگر، زمانی که به سقفهای قیمتی نزدیک شدید، می‌توانید سکه را به فروش برسانید.
با استفاده از این روش ممکن است در طول 10 سال بیش از 30 بار سکه را خرید و فروش کنید و بازدهی شما از این سرمایه گذاری فعال، بیشتر از میانگین بازدهی 10 ساله سکه شود. البته بدون استفاده از آموزش سرمایه گذاری در طلا و سکه، اشخاص ممکن است با خرید و فروشهای متعدد در بازار طلا، ضرر کنند. به همین جهت توصیه می‌کنیم که حتما با کسب دانش کافی از بازار طلا، سرمایه گذاری فعال در آن را آغاز کنید.
سرمایه گذاری غیر فعال (Passive Investing) یا سرمایه گذاری منفعل، روشی است که بیشتر با مفهوم خرید و نگهداری در بلندمدت شناخته می‌شود. در این روش، شخص سرمایه گذار نیازی به رصد روزانه بازار نداشته و به امید کسب سودی معادل شاخص بازار (یا میانگین بازدهی دارایی مورد نظر با در نظر گرفتن فراز و فرودهای قیمت) به سرمایه گذاری ادامه می‌دهد.
خرید و فروش سهام با استفاده از دانش شخصی، یک نوع سرمایه گذاری فعال به حساب می‌آید اما اگر فرد تصمیم بگیرد سهام شرکت فولاد كاوه جنوب كيش را به مدت 3 سال نگهداری کند، دست به یک سرمایه گذاری غیر فعال یا منفعل زده است.
نمونه ای دیگر از سرمایه گذاری غیر فعال استفاده از صندوقهای سرمایه گذاری شاخصی (Index fund) است. بازدهی این صندوقها مشابه با بازدهی شاخص مورد نظر (شاخص کل بورس، شاخص هم وزن و ...) است. در این روش که نوعی سرمایه گذاری غیر مستقیم به حساب می‌آید، خودِ فرد هیچ نقشی در انتخاب سهام یا مدیریت ریسک و سرمایه آن به عهده دارد.
به طور کلی می‌توان گفت بازدهی این روش سرمایه گذاری کمتر از سرمایه گذاری غیر فعالی خواهد بود که خود شخص از قبل با تحلیل آن را شروع کرده است. حتی برخی از سرمایه‌گذاران سعی می‌کنند از صندوقهای درآمد ثابت استفاده کرده و به بازدهی بسیار کم قانع باشند ولی در عوض ریسک کمتری سرمایه آنها را تهدید کند.
تا بدینجا با تعریف و کاربرد سرمایه گذاری فعال و غیر فعال آشنا شدید. در این قسمت حد واسط این دو نوع سرمایه گذاری را معرفی خواهیم کرد.
اگر شخص سرمایه‌گذار از مشورت افراد خبره در سرمایه گذاری استفاده کرده و با اتکا به دانش آنها به خرید و فروشهای مکرر در بازارهای مالی یا سایر بازارها بپردازد، بین سرمایه گذاری فعال و غیر فعال تعادل ایجاد کرده است و اگر سابقه نهاد مشاور سرمایه گذاری در زمینه کسب بازدهی، درخشان باشد شخص سرمایه گذار می‌تواند بدون رصد مداوم بازار یا صرف زمان زیاد جهت تحلیل بازارها از بازدهی بالایی برخوردار شود.
انجمن خبرگان سرمایه گذاری در ایران با توجه به میزان سرمایه و سطح ریسک‌پذیری افراد، نوع سرمایه گذاری مناسب را به آنها پیشنهاد می‌دهد. علاوه بر این، سیگنال خرید و فروش یا زمان دقیق شروع سرمایه گذاری و زمان دقیق اتمام را در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌دهد.
شکل زیر به خوبی تفاوت سرمایه گذاری فعال و غیر فعال را در نمودار سکه طلا نشان می‌دهد.
در بازه‌ی سه ساله (مهر ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۲)، بازدهی سکه بهار آزادی تقریبا معادل 79% بوده است. به عبارت دیگر، اگر شما با انتخاب سرمایه گذاری فعال سکه را خریده و به مدت ۳ سال نگهداری می‌کردید، بازدهی 79 درصدی نصیب‌تان می‌شد اما اگر با استفاده از سرمایه گذاری‌های فعال در دو مرحله به خرید و فروش سکه می‌پرداختید، بازدهی بیشتری به دست می‌آوردید.
از آنجایی که سرمایه گذاری فعال و غیر فعالی که توسط سرمایه‌گذاران مختلف انجام می‌شود قابل اندازه‌گیری نیست، می‌توان جهت مقایسه بازدهی این دو نوع سرمایه گذاری از مقایسه صندوقهای سرمایه گذاری فعال و غیر فعال استفاده کرد.
به نقل از سایت اینوستوپدیا، مدیران صندوقهای فعال (در آمریکا یا کشورهای خارجی) به طور پیوسته‌ای، عملکرد ضعیف‌تری نسبت به شاخص معیار خود دارند. به عنوان مثال، مقایسه بازدهی شاخص S&P در یک دوره بیست ساله منتهی به سال 2022 نشان می‌دهد که تنها 4.1 درصد از پرتفوی‌هایی که به صورت فعال یا حرفه‌ای در آمریکا مدیریت شده‌اند، عملکرد بهتری نسبت به شاخص‌های خود داشته‌اند.
در پایان می‌توان به این نتیجه‌گیری دست یافت؛ در صورت کسب دانش در بازار مورد نظر و داشتن زمان کافی جهت تحلیل، سرمایه گذاری فعال به سرمایه گذاری غیر فعال ارجحیت دارد. در صورت عدم برخورداری از دانش یا زمان کافی نیز استفاده از مشاوره افراد خبره جهت کسب بیشترین بازدهی با رویکردی غیر فعال را پیشنهاد می‌کنیم. البته در هر دو صورت، یادگیری تکنیکهای مدیریت ریسک الزامی خواهد بود.
مقالات زیر به شما در جهت آشنایی هر چه بیشتر با روشهای مختلف سرمایه گذاری، کمک خواهند کرد.
در سرمایه گذاری فعال معاملات مختلف با هدف کسب سود از نوسانات بازار انجام شده اما در سرمایه گذاری منفعل معاملات محدود با هدف کسب سود در بلندمدت انجام می‌شود.
به طور کلی سود سرمایه گذاری فعال بیشتر از سرمایه گذاری غیر فعال است اما در صورتی که فرد دانش کافی در زمینه بازار هدف را نداشته یا به مدیریت ریسک تسلط نداشته باشد، سرمایه گذاری غیر فعال سود بیشتری به همراه خواهد داشت.
معمولا سطح ریسک‌پذیری افراد، بهتر بودن سرمایه گذاری فعال یا غیر فعال را مشخص می‌کند. استفاده از ترکیب این دو نیز می‌تواند مزایای هر دو روش سرمایه گذاری را نصیب فرد کند.
کد بازیابی به ایمیل و شماره موبایل ارسال شد
این کد حداکثر 5 دقیقه اعتبار دارد
نظرات :
SinaMohseny
1402-09-13سلام آیا کارگزاری ها سرمایه گذاری فعال انجام میدهند؟
مدیر وبسایت
1403-02-03درود به شما دوست عزیز بله کارگذاری‌ها هم سرمایه‌گذاری فعال دارند و هم سرمایه‌گذاری غیر فعال.